ÖZET
Tezyinat: “Arapçada “ziynet” kökünden türemiş bir kelime olup, donatmak, bezemek, süslemek” (Sözen, Tanyeli 2007)gibi anlamlara sahiptir. Türk süsleme sanatının temelleri Orta Asya’ya dayanmakta olup, Türklerin tarih sahnesine çıktıkları ilk devirden günümüze kadar geçen zaman diliminde toplumdaki değişik inançların ve düşüncelerin etkisiyle farklı konuları içeren süsleme unsurlarını üretmişlerdir.
Süslemeyle, cisim ve mekân yalınlıktan arındırılıp hareketlendirilerek anlamlı hale getirilmiştir. Camilerdeki uygulanan süslemelerde sanatçı, Allah’a duyduğu his ve heyecanını dile getirmek, ibadetlerinin ruhani bir atmosferde daha feyizli olmasını sağlamak amacıyla mabetlerini soyut nakışlarla tezyin etmek yoluna gitmişlerdir. Uygulanan süslemeler devirden devire ve bölgeden bölgeye bazı değişiklikler arz etmekle birlikte en belirgin özelliği, tabiatı olduğu gibi taklit eden realizmden şiddetle kaçınılması, nesnelerin soyutlaştırılarak ifade edilmesidir.
Yapılan süslemeler çoğunlukla, sıva, ahşap, mermer, alçı, kumaş, kâğıt ve çini üzerine boya ile uygulanmaktadır. Boya ile yapılan uygulamalar özellikle sıva üzerinde, malzemenin yapısından kaynaklanan bazı sorunları doğurmuş, bunun yanında sanatkârın yetişmesi, işi yaparken karşılaşılan zorluklardan bahsedilmiş ve bunlara yönelik çözümler aranmıştır.
Anahtar Kelimeler: Tezyinat, Sanat, Nakkaş , Cami